16 dagen TransAM

17-07 West Yellowstone – Ennis
De groep blijf een dag extra, wij zijn redelijk op tijd vertrokken. We genieten van het feit dat het lekker koel is en er nog geen wind staat. Het is een mooie tocht. Diverse malen stil gestaan om goede foto’s te maken. Onderweg nog spontaan applaus gekregen van bestelbus vakantiegangers. Er heeft daar waar we nu rijden een aardbeving plaatsgevonden. Resultaat was dat er een stuwmeer is ontstaan. Onderweg nog even de toilet opgezocht bij een camping en meteen een bak koffie gedronken. Verder zoals vele dagen, elke bocht een nieuw gezicht.
In Ennis nog even rondgezworven voordat we naar de camping reden. De reden was dat de gratis kampeerplek totaal geen conform kenden. Alleen een toilet zonder stromend water. Nu hebben we een mooie plek, douches en wasmachine en droger op de camping. Helaas we hebben voordat we de plaats binnengereden hard gereden om een regenbui te ontlopen. Maar deze aanval kwam van de andere kant en we, ik Ben, verwachten niet dat hij ons zou treffen.
Helaas wel en hoe. Binnen een half uur stond de hele camping onder water. Wij hadden pech het water stond 10 cm hoog in de tent. We hebben onze slaapzak nog wel iets droog kunnen houden. Hij heeft de droogtrommel van binnen gezien. Andere kampeerders hebben ons daarbij goed geholpen. De buren hadden de bagage in hun kampeertrailer opgeslagen. De natte was werd door andere mensen verzorgd. Zelfs betaalden zij de wasserij. 3 uur later kropen wij onder de warme wol in de kantine waar we nu zijn gaan slapen. Morgen zien we wel verder.

18-07 Ennis- Twinbridges
We hebben goed geslapen. We hebben het boeltje redelijk droog kunnen inpakken. De buurman had beloofd koffie te maken voor we vertrokken. Dus we zaten al redelijk vroeg aan de koffie. Daarna zijn we nog uitgezwaaid door een kampeerder, een fanatieke racebike cyclist, die ook onze fiets op het plaatje heeft vastgelegd. Op naar het dorp voor een breakfast. Zag er redelijk uit. We zijn dan ook met frisse moed de weg naar Virginia City gereden. Een mooi historisch plaatsje. Toen volgde een behoorlijke lange weg naar Twinsbridges. Soms lijken de miles langer dan de dagen ervoor. Aangekomen in Twinbridges zijn we naar het city park gegaan waar een overdekte schelter stond met restrooms en een warme douche. Een warme douche is voor een Citypark uitzonderlijk. Meestal wordt je naar een zwembad verwezen. Ook uitzonderlijk was dat er en fietsstrook in het kleine stadje was. Ondanks de schelter zijn we toch maar ons vertrouwde tentje gaan opzetten. Slaapt iets geriefelijker.

19-07 Twinbridges- Dillon
Even aan de kant voor een breed transport komt wel elke dag een keer voor. Maar nu was het toch wel uitzonderlijk. Een heel gestapeld log huis op de vrachtwagen. Tegenliggers moesten ook de berm in. We hadden een korte rit naar Dillon. Daar stonden bij Gateway twee Nederlandse fietsen Koga Myata. Bleken later aan twee Canadezen, Chris en Heather Hartridge uit Quesnel, toe te behoren die ook naar het KOA- camping zouden gaan. Daar was de ACA groep met volgbus ook reeds gearriveerd. Ze hadden dus gehoord in Ennis waar ze nu rechtstreeks van komen, ons was overkomen.


20-07 Dillon- Jackson Lodge
We zijn ook gezamenlijk opgetrokken in die zin ieder rijdt zijn eigen tempo en begint ook op verschillende tijstippen verschillend. Ze eten en slapen wel gezamenlijk deze ACA groep. Wij hebben er heerlijk gegeten in het restaurant en we hadden het voordeel dat we alles in het Nederlands konden vragen omdat daar een Nederlandse vrouw Femke de leiding heeft. We hebben de staanplaats niet hoeven te betalen. Met zijn allen hebben we achter het restaurant geslapen in onze eigen tenten. Later zijn er nog meer fietsers bij gekomen en twee motorrijders. Het was leuk om te zien. De weg er naar was mooi om te berijden. Afdalingen blijven altijd leuk.

21-07 Jackson lodge- Sula
We mochten van Femke via de achterdeur eerder naar binnenkomen om later te kunnen ontbijten. Men openden pas om 8:00 uur en waren om 7:15 al aanwezig. Het was een buffet breakfast die er heerlijk uitzag. De appels hebben we voor onderweg meegenomen. Femke vond dat we te weinig meenamen. Het was een heerlijke weg om te rijden en bijna geen auto’s. We hebben onderweg nog een museum bezocht over de geschiedenis van de Indianen. Later hebben we de Gibbonpass genomen een gravelpad. Het naar de top rijden gaf geen problemen maar bij het naar beneden rijden hebben we aardig in de remmen moeten knijpen. Een echt grof pad in zijn geheel niet onderhouden. Niet aan te bevelen. De omgeving is er wel prachtig. Helaas hebben we ook kunnen zien wat een brand kan aanrichten. Hellingen vol met verbrande bomen. Triest gezicht. We kwamen enkele kilometers voor
Sula weer de autoweg op. In Sula hebben we ons camp weer opgeslagen.

22-07 Sula- Hamilton
We hadden de smaak te pakken om over gravel te rijden en zijn dus weer een alternatief gaan rijden en niet via de autoweg naar Hamilton. Deze gravelweg was goed onderhouden. Heerlijk om daar te rijden. Er stonden ook prachtige huizen aan dit pad. In Hamilton kwamen we een busje tegen van een groep uit Canada tegen die reden voor sponsering kinderen met kanker.
We hebben in Hamilton een Warmschowers adres gebeld en gevraagd of zij bereid waren ons te ontvangen. Er waren reeds twee dames cyclisten aanwezig die ook een tour aan het maken waren. Het was er prettig toeven.

23-07 Hamilton- Missoula
Had reeds gemaild en later gebeld op de dag zelf naar een Warmshowers adres in Missoula. Het was een mevrouw van 75 jaar oud die vele fietstochten overal in de wereld gemaakt heeft. We hebben mogen genieten van de verhalen die ze vertelden. We tekenen er voor als we zo oud zijn en dan ook nog zo vitaal zijn. Medio september gaat ze nog in Frankrijk fietsen. We zijn er dan ook twee dagen gebleven. Het hoofdkantoor van de Adventure Cycling
Association de organisator van vele routes en dus ook onze Trail hebben we bezocht. We hebben ons daar ingeschreven en de traditie hoog gehouden door op de foto te gaan staan. Hij hangt op het plakbord. De fietsen zijn niet gewogen omdat de juiste persoon niet aanwezig was . Het ijsje en de limonade ook een traditie smaakten heerlijk.
24-07 Missoula extra.dag
Heerlijk uitgeslapen en naar het hoofdkantoor teruggeweest om een kaart van de Pacific Coast te halen. Zo kunnen wij de route mooi volgen naar Seatlle (Bremerton) . Had een eigen route gemaakt, maar nu heb ik ook de gerichte informatie bij de hand.

25-07 Missoula- Powell
Met pijn afscheid genomen te hebben zijn we vertrokken naar Powell campground.
Eerst een stuk de weg terug en dan op weg via een zeer mooie kronkelende weg langs de rivier naar de Lolo pas. En wat wil de Powell campground zit helemaal vol. Tijdens onze rondrit over het kampeerterrein werden we aangehouden door een cyclist David Thurnbull uit Nieuw Zeeland. We mochten van hem ook op zijn campeerplek komen staan. Dat hebben we dus gedaan. Dave had Henk en Jan alle twee al eerder ontmoet. Ondertussen kwamen er nog 7 fietsers binnen die boven achter de winkel gestaan hebben met hun tent. Dat stond ook beschreven op de map.

26-07 Powell- Lowell
Ja , met al dat mooie natuurschoon om je heen is het genieten. Geen bewoning. 66 mile geen services, behalve een Rangerhuis waar je water kan krijgen. Daar ontmoette we een fietser met plastic bakken als bagagetassen en een Rohloff naaf met ketting. Hij was helemaal weg van de snaar. Hij wilde het toch nog een bestuderen zei hij. Wij zijn eerder opgestapt en hebben hem niet meer gezien. Het is genieten van de rit waar je bij elke bocht denkt wat er komt er nu weer. En dat hebben we dus ook gedaan. We hebben in Lowell ook aan de rivier gestaan die we de hele dag gevolgd hebben. Het eten hebben we lekker laten smaken wat we in het restaurant hebben kunnen kopen. De rest van de camping stond volgens mij achter de barbecue. Wij zijn zoals meestal weer vroeg ons bed ingekropen na genietend van de mooie dag.

27-07 Lowell- Grangeville
Eerste gedeelte was het goed toeven, de tweede helft van de rit hebben we moeten buffelen.
We zijn drie britten , een vrouw en twee mannen, voorbij gereden tijdens de beklimming.
Wij hebben besloten na de krachtsinspanning dat we niet nog eens zo’n 21 mijl te gaan rijden.
We blijven in Grangeville staan en wel op het citypark naast de sportvelden. De Sheriff heeft ons telefonisch de plek toegewezen waar we konden staan. Langs de kreek aan de andere kant van de sportvelden. We stonden wel in het circuit van een diskspel wat we niet eerder hadden gezien. Konden ze meteen een praatje met ons maken.

28-07 Grangerville- Riggens
Nou dus na de koffie en een bezoek aan de restroom hebben wij ze weer van stal gehaald en zijn we begonnen na een tijdje gefietst hebben van de snelweg af te gaan en het bos en de klimweg op te zoeken Was trouwens snel gevonden. De benen geven het van zelf aan dat ze in een andere versnelling, rotatie willen gezet worden. Prachtige beklimming en ook een spectaculaire afdaling met veel s-bochten. En wat een mooi uitzicht. Zijn dan ook enkele malen gestopt om te genieten van het uitzicht. Het is niet alleen fietsen !!! De L’Alp d’Huez heeft er een concurrent bij. In White Bird hebben we van een bak koffie genoten in het enigste cafe. Hij smaakte goed. De prijs was van voor de oorlog. 1 $. Daarna weer de snelweg op wat we eigenlijk niet konden waarderen maar het moest en was geen keuze. Dus weer de schoulders opgezocht als ze er waren en zo bereikten we Riggens waar we naar een RV camping zijn gereden om de tent zijn plicht te laten doen.

29-07 Riggens- Evergreen campsite
We zijn het wegnummer 95 maar weer blijven volgen langs de Salmon river. Was niet onaardig. De logtrucks waren al vroeg door Riggens getrokken daar hebben we dus weinig last van gehad. Maar prettig rijden is het ook niet. We zagen op de kaart een alternatief een gravelpad naast parallel aan de weg. Bij de Rangers in New Meadows hebben we informatie gevraagd. We zijn toch op een geven moment weer de weg opgegaan omdat het toch wel ruw was. Op de camping gaan we nog wel een keer kijken hoe dat er daar uit ziet. Kunnen we altijd beslissen wat we doen.

30-07 Evergreen- Cambridge
De camping Evergreen heeft nog een bezoeker maar dan met een RV (Camper). Op deze natuurcamping waren ongeveer 12 plaatsen voor de RV’s en 5 plaatsen voor alleen de tenten. We stonden in een soort zandbak. Jammer dat de weg er zo dichtbij lag maar wel met een geluk dat er weinig verkeer over de weg gaat. Het werd knap donker op de camping in dat bos. We hadden afgesproken dat we de Weisser River Trail , een oude spoorbaan nu een gravelpad, zouden gaan volgen. Zo gezegd zo gedaan. De Trail liep langs de camping. We reden door een prachtige omgeving. Soms hadden we daar geen oog voor omdat de weg de nodige aandacht vroeg om tussen de grote keien te laveren. Kosten aardig wat inspanning maar het was de moeite waard. In Cambridge zijn we van de trail afgegaan. Bij het boodschappen doen werden we door de vrouw van de pastor van de baptistenkerk aangesproken. Ze vroeg of wij al een slaapplaats hadden. Ja, we zochten het citypark.
Ze stelden voor om in de kerk te gaan slapen en bij haar thuis mochten we dan van de warme douche gebruikmaken. Dat hebben we natuurlijk niet afgeslagen. Koken hadden we geen zin in maar hebben weer voor een grote week vlees op ons bord laten serveren. Hier is zo’n maaltijd normaal. Het dessert een bolletje ijs stak er maar matig bij af. Met volle maag ons kermisbed dat we in een grote zaal hadden opgemaakt, opgezocht. De wekker maakten ons weer attent dat er weer een nieuwe fietsdag is aan gebroken. Beginnend met een langdurige beklimming naar een pass van 4131 feet.

31-07 Cambridge- Oxbow
De pastor John van de Baptisten kerk zou vroeg opstaan. Helaas we hebben ze ’s morgens niet meer gezien om hen nogmaals te danken. We hebben redelijk geslapen na de extra inspanning die we hebben verricht om over een gravelpad , de Weiser River Trail, een oude spoorlijn te gaan rijden als alternatief voor de drukke snelweg. We moesten vandaag direct aan de slag. Omhoog met het alu paard van 55 kg om de 4131 feet hoge pass te bestijgen. En toen kwam er een heerlijke afdaling van 21 kilometer en een vrijwel vlak gedeelte van 16 km met nog net voor Oxbow een venijnige klimmetje. Maar we hadden het weer gered. Rustig de tent kunnen opzetten en omdat er geen winkel is hebben we een van de twee noodrantsoenen opgemaakt.
We hebben droogvoer bij ons alleen water aan de kook brengen en het eenpansgerecht in dit geval Dhalbad even meelaten koken. Het smaakten goed en het was een behoorlijke portie voor ons beiden.

01-08 Oxbow- Richland
Op dit moment zitten we op de RV camping van Richland. We zijn van de camping in Oxbow
vroeg opgestart zonder te eten. 4 kilometer verderop op de routing was een winkel/restaurant. Helaas was ,voor het eerst deze vakantie, er een dame die uit haar rol viel. Het was net behoorlijk aan het regenen gegaan en ik reed mijn fiets onder het afdak van de winkel waar stoelen geplaatst waren. Ik behoor daar mijn fiets niet neer te zetten. Gewoon in de regen op een parkeerplek werd mij zeer duidelijk gemaakt. Dus waar stond de fiets in de regen op een parkeerplek te wachten tot wij onze koffie op hadden. Ondertussen was het weer droog geworden en zijn we weer op weg gegaan om de beklimming te gaan doen van de een pas van 3653 feet. (3653 *0,305 meter = 1114 meter.). Eerst nog even van de route af om Halfway aan te doen. Daar wel een vriendelijke dame die ons een heerlijke pannenkoek met spek voorschotelden. Toen weer naar de route terug om de klim te gaan ondernemen. Was een geleidelijke opgang van gem 7%. En daarna een heerlijke afdaling die ons naar het plaatsje Richland leiden. Nu was er de keuze doorrijden naar Baker City zo’n 68 km langzaam klimmend of hier het Motel of RV camping nemen. We hebben besloten te blijven en morgen rustig naar Baker City te rijden. Als ik dit zit te type doet er nog een behoorlijke wind de kop opsteken. Weer even alle hens aan dek om alles weer in goede banen te leiden. Was niet zo hevig als de vorige keer. Oja we hebben een uitnodiging gehad om in Bend langs te komen dat is over en week en ligt 10 mile van de route af. We zouden hem mailen als we er gebruik van zouden maken. Het ziet er buiten weer vredig uit laten we hopen dat het zo blijft, maar eerst meehelpen bij de buurman een fles wijn leeg te maken voor we het bed weer induiken. Oja, we zitten in de staat Oregon en de klok hebben we alweer 1 uur teruggezet (Pacific time). Nu dus 9 uur verschil met Nederland.

Richland- Baker City
We hebben lekker geslapen of dat nou door de wijn kwam we weten het niet. Na het afbreken van de tent zijn we naar het dorp gereden om daar te genieten van een heerlijke kop koffie, je raakt aan die slappe prut toch gewend, wel doe ik er nu wat suiker bij zodat je meer een suikerwater krijgt. Maar zover kwamen we niet. Tijdens de rit naar het restaurant voelde ik iets vreemds aan de fiets, op mijn voorband begon zich een klein bultje te vormen. Dat voelden ik dus. En ja hoor een breuk, loslaten van de band, aan de binnenkant van de buitenband was de oorzaak.
Bij nadere inspectie van hele band bleken er meer van deze “breukjes” te zitten.. Heb nog een reserveband bij me dus die er opgezet. Het gravelpad van eergister heeft dus toch een slachtoffer geëist en moet zeggen de band had ook zijn leeftijd. Dacht dat hij ex zo’n 12000 km er op had zitten. Nu zijn alle twee mijn banden tijdens deze reis vervangen. Nelleke is begonnen met nieuwe banden en zien er nog goed uit. De band mocht meteen aan een beklimming beginnen van de pas bij de Flagstaff Hill , 3684 feet. De wind hield hem wel af en toe tegen als hij al te enthousiast werd. En we kregen meer tegenspel. Donkere wolken verzamelden zich om te zorgen dat we nat de stad Baker City bereikten. Tijdens de stadsrit klaarden het op en kwamen droog aan bij de Bridge Street Inn. Hier hebben we voor twee dagen geboekt. We kregen twee flesjes water overhandigd omdat de stad was drooggelegd.
Men mocht het kraanwater niet als drinkwater gebruiken. Het water is besmet met bacteriën de cryptosporidium. De maatregel was eergister ingegaan. We hebben dus extra water in geslagen. Iedereen liep met water te schouwen. Morgen starten we met de een na laatste
map van de TransAM. We hebben dan nog zo’n 570 mile ongeveer 900 km te gaan. En naar Seattle is het nog zo’n 350 km er bij als we de Pacific route volgen. Totaal 1250 km.