TransAM Oregon

06-08 Dayville – Mitchell
De kerk had zijn sporen achtergelaten op mijn beide benen vermoedelijk leven er vlooien in de vloerbekleding van de kerk. Heb er niets over gemeld. Er werd namelijk gevraagd om een stukje te schrijven over je bevindingen etc. Deze worden dan zondags in de kerkdienst voorgelezen en dan over vlooien te beginnen leek me niet zo geschikt moment. Wel geschreven dat deze overnachtingen je aanzetten tot nadenken over diverse zaken. We waren lekker vroeg uit de vlooien en zaten dan ook nog wat rillerig op de fiets. Op 900 meter hoog is het wat kouder dan in een dal op 200 meter hoogte. We hadden weer een beklimming de Keyes Creek Pass van 4.357 voet die ons wel bezig zou houden. Ook even een zijweg ingeslagen om naar John Day Fossil Beds national monument te gaan kijken. Komen we daar mooi vroeg op tijd aan blijkt dat ze pas om 10:00 uur open gaan. Daar hebben we niet op gewacht omdat de beklimming nog te wachten stond. We rijden in een prachtige omgeving met veel oude grote bomen. Prachtig om te zien. Wat ons ook op viel waren de vele sproei installatie van “fietswielen” die de hele dag in werking waren. Vandaar ook die groene vlaktes. We zijn ook nog door een Gorge genaamd Basalts gereden wat prachtige plaatsjes heeft opgeleverd. Onderweg nog een aktieve fietster tegengekomen op weg naar de oostkant.
Even nog wat van beide zijden wat gegevens uitgewisseld. Ze heeft nog heel wat voor de boeg. Het citypark van Mitchell zag er goed uit. De kreek verving de douche, maar we hadden stromend water in de WC en er was een wasbak. Drinkwater was ook aanwezig op het park. Werden wel gestoord door een dame die een interview wilde maken. Ze noemen haar in het dorpje Sisi. Ze heeft enkele jaren een huis gekocht in het dorp ,waar ze af en toe vertoefd, en ze zit in de muziek. Ze schrijft processongs vertelde ze.

07-08 Mitchell- Prineville
Om 7:00 uur konden we al terecht bij de winkel voor een heerlijke bak koffie. Zijn toen meteen daarna op de fiets gestapt op weg naar de Painted Hills. Bergen met verschillende heldere kleuren. Was mooi om te zien. Sisi had er ons attent op gemaakt. Was de moeite waard om er voor extra km te maken. Toen de berg Ochoco nog over wat ons niet tegenviel. We kwamen mooi op tijd bij ons warmshowers adres aan. ’s Avonds zijn we gezamenlijk naar de Fancy fair geweest van de stad. Een jaarlijkse terugkomende activiteit. Wat een energie is daar ingestoken. Volgens mij doet heel de stad aan mee. Wel allemaal prestatie gerichte activiteiten. Zit ze toch allemaal in het bloed. Allemaal prijzen per activiteit. Er zijn hier wel zeker honderden verschillende activiteiten die meedoen. Prachtig element. We hebben geslapen in de Yoga ruimte, Mevrouw des huizes geeft namelijk Yoga. Kregen wel de uitnodiging om een sessie mee te maken, maar hebben toch vriendelijk bedankt.
Tijdens het inkopen doen hebben we Santos, een winkelbediende, onze Santos fietsen laten zien. Hij vond het wel leuk.

08-08 Prineville – Sisters
We hadden meteen en aardige klim bij het verlaten van de stad en de weg nr 126 was een niet aangename weg,wel een redelijk vlakke, om te rijden. Het hoort erbij. De organisatie heeft zoveel mogelijk de grotere drukke wegen vermeden, maar soms moet je wel op die weg rijden omdat er geen alternatief is. We gaan op weg naar Sisters naar het Cyclist’only Camping van Jim en Patty Evered’s. Het was een prachtige locatie waar we terecht kwamen. We hebben geslapen in een apart huisje in het tuin. Het was er echt genieten van de omgeving en de rust.

09-08 Sisters- McKenziebridge
Vandaag de McKenziepas over met een prachtige afdaling. Ze hebben ons dat in het begin van onze tocht het al verteld. Voordat we de berg waren opgereden zijn we langs het tijdelijk hoofdkwartier van de brandweer gekomen. Er waren in de omgeving redelijk veel branden die gecoördineerd moesten worden. We hebben navraag gedaan of wij d’r ook last van zouden kunnen krijgen. Wel misschien wat van de rook maar niet van de brand .Nou mooi rustig de berg opgereden via een prachtige rustige weg dwars door het bos met ontzettend hoge en dikke bomen. En toen mochten we het ook aanschouwen. Hele lavavelden boven op de berg. Wat een vreemd gezicht was dat. Het leek wel Lancerote, het vulkanisch eiland. Nu kwam de afdaling. Ja het was een leuke afdaling en heel lang door weer prachtige bossen. Bij McKenziebridge zijn we de camping opgegaan met een dreigende regenbui achter ons.
We hebben vlug de tent opgezet om droog te zitten. Toen kwam die onweersbui toch over ons en voor de tweede keer deze reis werden we verrast. Alles was toch redelijk droog gebleven, behalve de tent uiteraard. Gelukkig hadden we al contact gehad met een warmshowerslid in die woonplaats. Wij waren ook nu welkom en zijn toen naar hun huis gereden weer we in de garage al onze tentspullen hebben opgehangen ter droging en we de nacht hebben doorgebracht. Haar man zei dat er op de McKenzie Pass een hele laag hagel laag en ook dat die tijdelijk was afgesloten.

10-08 MacKenziebridge- Eugene
Vrouw des huizes heeft ons uitgezwaaid. Haar straat uitrijdend kwamen we weer op de vervelende weg nr 126 uit, even hebben we op een parallel weg kunnen rijden. Als je geen of bijna geen schoulder hebt wordt het lastig. Bij Vida zijn we een restaurant gaan opzoeken om van koppen koffie met een Pie te genieten. Jan , de ACA–er heeft er blijkbaar ook zin in gehad lees ik in het receptieboek. Bij Walterville zijn we gelukkig van de weg af kunnen gaan en reden we over een mooie rustige bergweg naar Eugene. Hier werden we gebeld door Tyler. Wij konden naar haar appartement komen. We hadden namelijk gisteravond op haar telefoon een bericht ingesproken. Waren heel blij dat ze ons wilden ontvangen. In een stad met 120.000 inwoners is het even zoeken naar het huis maar dan is je GPS weer je beste vriend. Na ons gedoucht te hebben zijn we met zijn drieën naar de bierstube geweest waar we een lekker biertje hebben gedronken met een heerlijk hapje. We zijn er heerlijk op gaan slapen.

11-08 Eugene - Corvallis
Vanmorgen ontwaakt in een heerlijk dik luchtbankbed van ons warmshowers-lid Tyler. We waren om 8:00 uur weer gepakt en gezakt om te vertrekken. Even nog eerst op de foto en dan de pedalen weer in beweging zetten. Nu er weer uit zien te komen zonder teveel meters gereden te hebben. Het is aardig gelukt. Na 10 km gereden te hebben waren we weer op de officiële route en hebben we onze weg weer kunnen vervolgen. Vrijwel op een vlakke weg zijn we naar Corvalis gereden. Soms hadden we het idee dat we onze automatische piloot hadden aanstaan. Hopelijk krijgen we nog leukere uitzichten. De laatste tijd zijn we weinig fietsers tegengekomen. Nu ineens een zestal. Een paar deed de Pacific Coast route en had 3 maanden er voor uitgetrokken. We zitten vandaag voor de afwisseling weer eens in een motel.
Zag er weer dreigend uit, even het risico niet nemen. Dus even een motel in.