North Island Northland

North Island : Northland het laatste gedeelte van onze NZ reis. Als laatste gepland omdat we nu in een subtropisch klimaat gaan rijden. Het warmste gebied in dit jaargetij herfst hebben we dus voor het laatst bewaard. En de temperatuur is ook goed, 23 graden is niet slecht. We hebben er 1200 km in 21 fietsdagen gepland. We hebben nog 31 dagen voor vertrek naar huis, dus we zitten ruim in het jasje. De eerste dag zijn we van Brian zijn huis uit vertrokken naar Parakai. Het was een redelijk vlakke weg en de geplande 37 km stonden dan ook snel op de teller.
Een rustig begin dus. Gelukkig kwamen de pijntjes van voor de break in Auckland niet meer voor. De rust had ons goed gedaan. Het was de eerste dag weer goed fietsweer. De tweede rit was meer heuvelachtig en dat kwam ook tot uiting in het aantal klimmeters namelijk 908 meter t.o.v. dag daarvoor van 249 klimmeters. Tijdens de rit kwamen we een Duitser Marcus Kretzschmar tegen die aan zijn laatste kilometers bezig was. Het was een sponsortocht geworden voor zoveel cent per km en klimmeters. Zijn website is : www.marcus-kretzschmar.de . We hebben weer eens, 2de keer, in een Motel geslapen in een studio omdat in Wellsford geen camping te bespeuren was en de Inn volgeboekt. We hebben er lekker geslapen. Voor we vertrokken kregen we de handen nog op elkaar van enkele Australiërs die vonden dat wij een uitzonderlijke prestatie leverden. Van Wellsford gingen we naar Matakohe waar het museum van de Kauriboom staat. Voor dat we er waren hebben we de hoofdweg nr 1 moeten volgen. Druk was het er wel op en op sommige plaatsen was de schoulder gelukkig breed genoeg. Na 28 kilometer konden we afslaan bij Brynderwijk en het werd meteen en stuk rustiger. We kwamen na 56 km op de Kiwi camping aan. Hij bleek 300 meter van het museum af te liggen. We hadden weer een prachtige plek gevonden om onze tent op te zetten. Waren alweer de enigste. De volgende dag om 9:00 uur stonden we voor de deur van het museum en hebben er 2 uur rondgekeken. Eigenlijk weer veels tekort, het was een prachtig museum. Een must voor als je het Northland bezoekt. We wisten dat de 50 km naar Dargaville vrij gemakkelijk zouden verlopen. Hiervan waren er 35 km vlak van. De wind was even tegen ons maar dat was dus maar even. Zoals meestal gaan we de boodschappen doen voordat we de camping op rijden. Ook nu stond ik buiten bij de fietsen en was Nelleke de winkel in. Meestal komt er wel iemand een praatje met je maken. Ook nu kwam er een persoon op me af. Hij stelde allerlei vragen over de reis en onze fietsen. Hij bleek tijdelijk in Dargaville te wonen. Nadat ik hem vroeg waar de camping was bood hij spontaan aan om bij hem in de tuin de tent op te zetten. Geen bezwaar onze zijde. Bleek het te gaan om een oud pand van drie dierenartsen waar heel veel ruimten leeg stonden. Ook een kamer met dubbelbed. Daar mochten we ook slapen als we wilden. Dus dat gedaan. Stuart is een botenbouwer en heeft een eigen zaak in Australië. Wilden iets opzetten in NZ maar was daar niet in geslaagd. Ging binnenkort weer naar huis. Europa was hem ook niet onbekend. Nederland en de Hiswa heeft hij al herhaaldelijke malen bezocht. Als hij naar Nederland komt heb ik gezegd dat hij ons moest waarschuwen. We vertrokken met een gevoel dat we iemand achterlieten die wel allerlei hulp kon gebruiken. De voorspelling was dat het zou gaan regenen, nou dat heeft het dus ook gedaan. We waren nauwelijks buiten Dargaville of het begon te regenen. De regen heeft het de hele dag volgehouden tot vlak voor ons eindpunt. We kwamen dan ook doorweekt aan bij de Waipoua Forest camping. Daar konden we in een cabin wisten we. Dat hebben we dus gedaan. Kunnen de zaakjes weer wat drogen. Morgen weer voorspelt dat het regent. We wachten maar af. Nu eerst slapen in een pikzwarte en geluidsloze omgeving. Om 6:00 uur moeten we al weer weg zijn dan worden de elektrische spanningsdraden gedemonteerd en de toegangsweg afgesloten voor verkeer. omdat ze een boom gaan vellen. Het is ons gelukt om om 5:00 uur op te staan en 6:00 uur weg te zijn. In het donker op een gravelpad maar we hadden goed licht op de fiets. Nelleke’s lamp weigerde in eerste instantie. Maar met wat beleid bleef hij aan. Het was vrij spoedig licht genoeg om te genieten van het oerbos. We waren op weg naar de dikste en oudste boom in NZ. Na een uurtje door het bos gereden te hebben kwamen we bij de plaats aan waar de 2de oudste boom stond. Wat een gigant zeg. De foto’s zullen het wel laten zien. Enkele kilometers verderop stond de oudste. Heeft wel indruk op ons gemaakt. Na het bos verlaten te hebben zijn we naar het Noorden richting de Tasman zee gereden. We kregen voordat we Omapere binnen konden rijden een flinke klim te verwerken. Mijn inschatting haalde deze klim wel de 12 %. We hebben dan nog steeds de route 12 gevolgd en zijn we afgeslagen bij de weg naar Rawene. We hadden in Opononi info gevraagd over de vertrektijden van de ferry naar Kohukohu en dat was om het hele uur. We zijn er op gaan rijden dat we de ferry konden halen van 2:00 uur en nog tijd hadden om even bij de supermarkt wat boodschappen te doen. Zat er allemaal net in. Aan de overkant bij Kohukohu zijn we naar een backpackers hostel gegaan dat midden in de bossen ligt. Een prachtige cabin kregen we toegewezen. En de voorspelde regen was deze dag ook nog eens weggebleven. Weer een mooie dag om op terug te zien. De volgende dag via de blauwe weg op de kaart naar Kairaia gereden. We plannen zoveel mogelijk alternatieve routes. Deze was ook 9 km langer dan de normale route. In de enigste winkel onderweg in Broadwood hebben we weer onze voorraad Anzac koekjes aangevuld en een heerlijke kop koffie gedronken. De wind en de regenbuien wilde ons pret een beetje verpesten maar met enkele stops konden we de regenbuien goed vermijden. De zeer sterke wind kwam van Zuid West Bij Herekino draaiden we de weg op van het Westen naar het Noordoosten en met nog 25 km te gaan was dat een heel prettige situatie. Er zaten nog wat klimmetjes in die nu wat gemakkelijker genomen konden worden. We kwamen dan ook met behoorlijke snelheid Kaitaia binnenrijden. We wisten dat we hier ook de BBH hostel moesten gaan opzoeken omdat hier geen camping is. Na een goede nachtrust zijn we begonnen om naar het noordelijkste topje Cape Reinga te rijden. Dit zouden we in twee dagen gaan doen. In Pukenui hebben we onze tent opgezet nadat we toch een aardig gedeelte 18 km van de Ninety Mile Beach weg, op het strand hebben gefietst. Was een heel aparte ervaring. Gelukkig hadden we de wind mee en nu leek het er toch nog op dat we de gehele tijd vals plat aan het rijden waren qua zwaarte. De volgende dag zijn we via de gewone weg naar Cape Reinga gereden en hebben in de nabijheid op een DOC camping geslapen aan de Tapotupotu Bay. De volgende dag weer terug naar Pukenui gereden en hebben ditmaal via de zandduinen het strand bereikt en zijn we 30 km afgezakt tot op de hoogte van Te Kao. Bij Te Kao weer van een groot NZ ijsje genoten. We waren net voor het donker weer in Pukenui en hadden geen zin meer om de tent op te zetten. Ze hadden nog net 1 cabin over. Over donker gesproken. Het is ongeveer een half uur na zonsondergang al geheel donker. We gebruiken onze hoofdlampjes dan ook frequent in tegenstelling met Noorwegen waar het gewoon licht bleef en de lampjes niet hoefden te gebruiken. Meestal liggen we na een uur zonsondergang al in bed. (19:00 -20:00 uur.) Via de normale weg zijn we weer naar het zuiden gereden en kunnen nu noteren dat we het bovenste en onderste punt van NZ hebben aangedaan. We hadden afgesproken dat we er een kortere rit van zouden maken dan de geplande. Helaas het is toch een lange rit geworden omdat we alleen op de plande camping met tentsites terecht konden. Met Pasen zitten alle cabins vol met weekendgangers. Ze zijn dan vanaf goede vrijdag t/m maandag vrij. De volgende dag zijn we er ook gebleven. De 60 km lange rit daarna was behoorlijk pittig en er waren talrijke steile klimmetjes in verwerkt. We kwamen dan ook over de 1000 klimmeters. We stonden aan de Matauri Bay waar de Rainbow Warrior tot zinken is gebracht. Het wrak ligt er nog en wordt veel gebruikt door sportduikers. De volgende dag zijn we weer uit het Bay-dalletje gekropen om naar Kerikeri te rijden. De Backpackers Hostels hier hadden veel jeugdige seizoenarbeiders als klant. Kiwi’s en mandarijnen plukkers. Zo ook bij onze hostel. Ze hadden nog een studio over. In een heerlijk kingsize bed geslapen. Na wederom een korte route gereden te hebben zijn we terecht gekomen in Russell. We zijn van Piahai naar Russell met de personenveerboot over gevaren. Men was zo vriendelijk om ons te wijzen op een van de drie boten waar de fietsen gemakkelijk op konden staan, zonder dat er de tassen afgehaald moesten worden. En de fietsen gingen gratis over. In Russell op een Top 10 camping gestaan. Vanaf Russell zijn we via de kustweg naar Oakura gereden waar we ook op een camping hebben gestaan. Het was een prachtige tocht bij de Bay of Islands. Mooie uitzichten. En het weer wilde meewerken. De weersomstandigheden zijn zeer wisselend en moeilijk te voorspellen. Deze dag zou het regenen en de zon heeft de hele dag geschenen. Maar de volgende dag was het knudde. Het weersvoorspelling van de dag daarvoor is er nu. Het stormt en we hadden nog er nog over gehad om een cabin te nemen. Misschien hebben we nu teveel risico genomen. Maar nu moesten we wel naar een cabin gezien de windvlagen. Tijdens de storm zijn we aan het verhuizen gegaan. De slaapspullen hebben we droog overgekregen en dat is het belangrijkste. De fietstassen op zich zijn nat geworden maar zijn waterdicht. Wij zijn zelf ook wel nat geworden maar dat is een kwestie van (af)drogen. De buitentent en het grondzeil hadden we in het washok opgeslagen. De hele nacht heeft het gestormd en de volgende ochtend was het niet veel beter. Het had geen zin om te vertrekken ook vanwege de sterke tegenwind die we zouden krijgen. En de cabin zit er goed uit dus besloten om 1 dag af te wachten. De volgende dag was het beter geen regen wel een behoorlijke wind. Wel besloten om van de route af te wijken. We zijn nu rechtstreeks naar Whangarei gereden,gepland was om via de Matapouri Bay te naar Whangarei te fietsen. Daarbij zouden we in Ngunguru gaan slapen. Het kwam ook goed uit dat we rechtstreeks gingen omdat het 30 april was. En in Whangarei hadden ze een Koninginnedag markt opgezet hadden we gelezen in de Nerderlandse winkel in Kaiwaka. Daar zijn we dan ook naar toe geweest nadat we ons verzekerd hadden van een dubbelbed in een Budget Backpackers Hostel (BBH). De eigenaar van de BBH is een oud Nederlander die met zijn 15de naar Nieuw Zeeland is vertrokken.
De Koninginnemarkt was vlug bekeken en was eigenlijk een beetje zielige vertoning.
Er zouden diverse hapjes te krijgen zijn maar het was maar mager. Geen erwtensoep of boerenkool of zuurkool met worst. Wel haring en diverse soorten kazen en kroketten.
Om 18:00 uur waren we terug in het Hostel en nieuwsgierig naar de weersverwachting op TV. Ze gaven een extra waarschuwing voor de komende dagen af voor Northland vanwege de sterke wind en regen. We hebben toen besloten om maar met de bus terug te gaan naar Auckland in plaats van 3 a 4 dagen in de regen en wind te rijden. Direct via Internet 2 plaatsen in de bus gereserveerd voor de volgende dag. We kwamen na 3,5 uur rijden aan in Albany, Noord Auckland. Zijn daar weer op de fiets gestapt om na 20 km door Auckland te rijden bij Brian aan te komen. Af en toe was de wind zo sterk dat we stil kwamen te staan. Gelukkig was het een rustige route en hadden we de wind ook wel grotendeels in de rug. Nu ik dit aan het schrijven ben is buiten een druilerige bedoeling. Het is hier nog niet droog geweest vandaag en de voorspellingen zijn niet beter. Echt herfstweer. Over 1,5 week stappen we het vliegtuig in. We gaan nog de komende dagen nog naar het centrum van Auckland om daar e.e.a te bezoeken. Het is niet anders dat we zo de reis in Nieuw Zeeland moesten beëindigen. We zien terug op een prachtige reiservaring en daar kom ik nog op terug