Midden Noordereiland

Het was een prachtig alternatief die rustige weg. We zouden halverwege op weg naar Wairoa in een DOC camping in Tinirota overnachten. Voordat we daar waren hebben we het scheren van schapen kunnen bewonderen. Van de route-weg naar de camping was het een behoorlijke afdaling. We stonden er helemaal alleen. ‘s –Avonds waren er nog wel mensen gekomen om in de rivier te vissen. ‘s morgens lekker wakker geworden om in alle rust te ontbijten en de tent op te ruimen. Weer opgeklauterd naar de weg om de route te vervolgen naar Wairoa.Het is een mooie weg gebleven. Ontzettend veel schapen in de weide gezien. Aangekomen in Wairoa werden we verrast door de vele kerst draad-licht figuren op de camping. We hadden ook en plekje gezocht waar het goed toeven was omdat het nogal behoorlijk waaiden. Onze “kerstkaart” laat het je zien. De volgende morgen op weg gegaan naar het gravelpad van de route naar Rotorura. Hebben we geweten. Het eerste gedeelte ging nog wel. Er lag wat los grint. En we kregen te maken met het wasborden-effect. Nog moeilijker te berijden. Midden in de bossen lag een mooie Doc camping Waikaremoana. Daar hebben we dan ook gebruik van gemaakt. Daar mensen uit Napier ontmoet. De volgende dag weer de gravelweg op. Gelukkig werd hij wat beter berijdbaar. Geen nieuw gravel gestrooid en geen wasbordeneffect meer. We zijn gaan slapen bij een rustplek vlak bij een brug/riviertje. We werden die avond bezocht door tamme varkens ,die we overdag al hebben zien rondlopen. Ook de loslopende paarden hadden belangstelling voor ons. We hadden er rekening gehouden bij het opzetten van de tent. Er is niets gebeurd. De volgende dag op stap om het laatste gedeelte van de gravelweg af te leggen. De planning was om in een motorcamp te overnachten. Ze hadden ons gewaarschuwd op die plaats niet te overnachten. Na overleg zijn we dan ook doorgereden . Bij een motel gevraagd waar ik een tent zou kunnen opzetten. Hier op mijn grasveld werd er gezegd. Hebben we ook gedaan na eerst heerlijk genoten te hebben van een maaltijd. Het was vlakbij gletsjers en modderbaden van Wai O Tapu. De volgende dag zouden we die gaan bezoeken. Er kwam al rook/stoom uit een gedeelte van het grasveld en dat hebben we ook gemerkt. We lagen echt tijdens de nacht te transpireren. We zijn de volgende dag weer vertrokken naar Taupo en hebben daar bij de Vodafoon winkel een ‘Dongel’ gekocht om minder afhankelijk te zijn van andere netwerken. Daarna zijn we via de westkant van het grote meer Lake Taupo naar Turangi gereden in twee dagen. We hebben de eerste nacht geslapen op een DOC camp. Een muis was ons te slim af en heeft een voorraadje brood aangelegd ten koste van onze voorraad. Onder de klep van de etenstas gekropen om een gat in het plastic van het brood te bijten. Slim beestje. Het verhaal was dus waar wat ze ons verteld hebben dat dit een keer zou gebeuren. Ook nu stonden alweer helemaal moederziel alleen. In Turangi zijn we naar een. Budget Backpackers Hostel ( BBH accommodation) gegaan waar ook daar de mogelijkheid hebben om de tent op te zetten. We waren net op tijd binnen voor een echte plensbui begon. We hadden de hele dag al wat nattigheid gehad, maar deze keer was toch wel wat heviger. Ian, de huisbaas, stelde voor om een double bed te gebruiken. Voor 23 euro waren we onder dak.( De Camping Top 10 kost 22 euro en dan moet je de tent ook nog opzetten.) Zijn BBH campingplaats kost 11 euro. De keuze was dus vlug gemaakt. Later stelde hij ook nog voor om vanuit zijn BBH de Tongariro crossing route te lopen. Zijn advies opgevolgd en de volgende dag ondanks dat het wat regende zijn we met 3 mensen meer vertrokken in een van hun huurauto om naar het begin te rijden. 20 km lang was de tocht. Mistig en het regende de hele dag. We hebben heel weinig van de omgeving gezien tijdens het wandelen. Door een misverstand zijn we 1,5 uur later opgehaald door Ian dan dat we verwachten. Misschien als we van het Zuidereiland komen we het nog een keer ondernemen. Jammer mis gegokt. Vanmorgen zijn we alles gaan inpakken om te vertrekken en het goot weer. Wat nu. We hebben gewacht en gewacht en besloten tenslotte maar niet te vertrekken. Gisteravond was er nog cake gebakken , de Pavlova cake was wel mislukt. Vanmorgen stond Ian toch voor de deur om ons te verrassen met Pavlova cake !!! Leuk om ons 44ste trouwjaar zo te beginnen. Morgen is het weer stukken beter, dan vertrekken we in ieder geval. Dan zitten we over 5 dagen in Napier