Midden in Het Zuidereiland

We zijn lekker uitgerust begonnen om het Zuidereiland verder te gaan ontdekken. We gaan vandaag naar en over de Lewispas. We hebben het voorbereid en er is een DoC camping ervoor en een daarna. We hebben behoorlijk wat regen onderweg gehad, maar we laten ons daardoor niet ontmoedigen. Regenkleding was nu wel echt nodig. Voor het eerst hebben we onze broek en overschoenen aangehad. We zijn over de pas naar DoC camping geweest, Marble Hill genoemd. We hadden een leuk plaatsje gevonden op de natuurcamping.
En wat wil de volgende morgen komen we ons Seattle-echtpaar op hun vouwfiets weer tegen op het moment dat wij de camping verlaten en de weg oprijden. We zijn feitelijk samen weer opgereden en hebben de nacht in hetzelfde dorp Reefton, goudzoekersdorp, doorgebracht. Zij in een Hostel en wij op de gemeentelijke Domein camping. En het laat zich al raden, weer komen we elkaar tegen bij vertrek. Als je zo iets plant krijg je het niet voor elkaar. Maar nu scheiden onze wegen toch echt. Zij gaan rechtsaf naar Westport en daarna naar Greymonth, wij linksaf rechtstreeks naar Greymonth om op maandag de trein te kunnen nemen naar Christchurch. We hebben een alternatieve weg genomen die een stuk rustiger is We komen dan langs een monument opgericht na een ernstig kolenmijn ongeval. We hebben daar ook stil gestaan bij het recente mijn-ongeval van enkele weken geleden hier in de omgeving. En wat wil het geval komen we later op een kruising vlak voor Greymonth een Australier tegen die we weken eerder ontmoet hebben op het Noordereiland. Gezamenlijk zijn we een Hostel gaan zoeken. Zoeken is niet het juiste woord want de GPS wijst ons wel de weg naar het Hostel waar we van plan zijn de nacht door te brengen. We waren in principe van plan de tent er op te zetten, maar de plek leek ons wat klein. Willen we net wegrijden komt de beheerder er aan.
Laten we praten, we kregen een kamer aangeboden voor een schappelijke prijs en zijn toen gebleven. Vlak bij het treinstation. “s middags om 13:45 uur vertrekt de trein. We hebben dus even door het dorp gelopen en wat winkels bezocht. De treinreis was werkelijk mooi en zeker de na de Arthur’s Pass is het mooi. Onze fietsen hebben we zelf in en uit de trein gereden en we hoefden geen extra maatregelen te treffen zoals sommige boeken vermelden. We kwamen om 18:15 uur aan in Christchurch. Ook hier leiden de GPS ons naar de uiteraard weer een top 10 camping,7 km door een onbekende stad. We hebben rustig onze tent kunnen opzetten op een zeer groot grasveld en hebben nog wat genuttigd voor we gingen slapen. De wereldkampioenschappen paralympische atletiek werden nu gehouden in deze plaats. We hebben opgezocht wanneer Nederlanders aan bod zouden komen. Op dat moment waren we aanwezig als enigste Nederlandse supporters. Er werd de 100 meter gelopen. 1 vrouwelijke deelneemster was er, Marije Smits, die wel support van haar vader en moeder en 2 broers had. Ze werd 7de van de 8 en was wel kwaad omdat ze haar eigen pr niet gehaald had. Toch knap om met een been en een prothese te lopen. Kan je alleen maar bewondering voor hebben. Trouwens ze had wel zilver gehaald bij het verspringen !! We hadden ’s morgen het centrum gezien en een tramreisje gemaakt. We hebben besloten niet naar Antarctica museum te gaan maar zijn ’s morgens weer vertrokken om naar het zuiden te gaan.
We zijn nu weer twee dagen onderweg naar Mount Cook. We zitten momenteel in Fairlie na eerst 72 km naar Mouth Hutt en daarna 92 km gereden te hebben naar Geraldine. Morgen maar 42 km op de planning staan naar Lake Tekapo. Afhankelijk van het weer (en zin) besluiten we of we MT Cook gaan doen. Het weer is redelijk en het blijft gezien de voorspelling redelijk. Later zakken we nog verder af naar Twizel/Cromwell. Daarna gaan we drie dagen over een oud train track rijden naar Middlemarch. 1 dag later hopen we in Dunedin te zijn.