Naar het zuiden en Mt Cook

We zijn nog wat vergeten te vermelden over een ervaring in Christchurch. We hebben een van de vele naschokken mogen meemaken. Het was geen grote naschok. We zaten net het ontbijt te nuttigen voor de tent toen het begon te beven. De vader van onze sportster heeft het in een hoog gebouw anders meegemaakt. Hij voelde er absoluut zich niet happy bij. Nog iets we hebben in Fairlie aardig wat Harley’s mogen aanschouwen. Er stonden er wel zeker 50 op een rij. Uiteraard ook met een riemaandrijving met eenzelfde riem, 3x breder, als wij er nu ook op hebben liggen op onze fietsen. Om ons reis te vervolgen we zijn naar het Lake Tepako zijn gefietst. We hebben nog even overwogen het Hostel in te duiken maar dat werd grotendeels ingegeven omdat de eigenaresse Wilma heet en dus Nederlandse is. Niet gedaan wel de camping op. Er werd gezegd bij de receptie dat we een goed windvrij plekje moesten zoeken omdat het vannacht nog wel eens kon gaan regenen en stormen. En de volgende dag zou er in de ochtend ook regen zijn. De storm en de regen zijn uitgebleven en ’s morgens zijn we weer aangereden na een zeer koude nacht. De tent was zeiknat van de condens. We hadden er een nieuwe vijand bij gekregen, de wind begon toch op te steken en kwam in eerste instantie van alle kanten maar koos later om ons frontaal aan te vallen. We kwamen nauwelijks vooruit. Gelukkig hadden we een korte route van 46 km gepland, maar met 8 km per uur duurt het toch een tijdje. Komt nog bij dat de auto’s toch vlak langs je blijven rijden en de nodige stuurcorrecties vragen. Wel hebben we ook nu onze tent mooi windvrij op kunnen zetten op een grote rustplaats die voorzien was van veel grote bomen en een WC maar geen waterkraan. Mooi tentplaatsje aan een klein meertje. Van een camper hebben we drinkwater voor de bidons gekregen. We hebben het water,voor het koken, uit het stromend kanaal gehaald en extra 3 minuten laten doorkoken. Ook het water wat we onderweg gebruiken voor de koffie hebben we ’s morgens extra laten doorkoken en in onze thermosflessen gedaan. We hebben tot nu toe nog geen darmklachten gehad en laten we dat zo ook maar houden. We hebben toch wel al aardig wat water van een watervalletje/ stroompje gedronken. ’s Morgens zijn we de weg naar Mount Cook opgegaan omdat het goed zicht was op de Mount Cook. Bij slecht weer zouden we door gereden zijn. Een berg die in de mist ligt daar is niets aan te zien. We zijn wel weer geconfronteerd geworden met onze vriend de wind. Het was behoorlijk trappen om vooruit te komen. We kwamen dan ook behoorlijk vermoeid aan bij de voet van de berg. Het plan was om op de Doc camping te gaan staan maar gezien de wind leek ons dat op dat moment geen goede keus. Onze tent zou het er moeilijk mee gehad hebben en hij moet nog 3, 5 maand mee!!. Dus een Hostel opgezocht. We werden ’s morgens wakker en het regenden behoorlijk. Dus het was weer een goede keus van ons geweest om in een Hostel te gaan. Maar wat nu? Afwachten tot het droog wordt en dan vertrekken of meteen vertrekken. Het werd meteen vertrekken met alle regenspullen aan, maar wel de sterke wind vanachter omdat we dezelfde weg weer terug moesten namelijk. Nou we vlogen over de weg, maar de rukwinden maakten het ons wel zo lastig dat we op onze qui-vive moesten zijn. Slingerde autobussen die je tegen en voorbijrijden vereisen toch een bepaalde stuurmanskunst. Eenmaal zijn we moeten stoppen omdat de wind ons de berm wilde induwen. Stonden meteen dwars op de schoulder. 20 km per uur hebben we gehaald. We hebben gedeeltes niet hoeven trappen zelfs moeten remmen om wat snelheid te minderen.
We werden echt de berg opgeduwd. Na 30 km hield het op met regenen en reden we de bergen ook uit. Op weg naar Twizel draaide de wind van Noord/Noordwest naar Zuid. Juist wij reden naar het zuiden en was hij ons weer aan het vervelen. Hier weer iemand uit Nuenen ontmoet die een half jaar stage gaat lopen in het ziekenhuis van Auckland. Adres achter gelaten we nemen nog contact, e-mail, met elkaar op. Vandaag zitten we in Omarama ongeveer 30 km verder zuidelijker. Een kleine rit die lekker in de zon werd afgelegd. Vroeg op de camping en dus wordt het wasdag : wassen en drogen. En de weersvoorspelling kwam weer uit in de middag regenen. Dus wat doet het nu regenen. Hopelijk is het morgenvroeg zoals de voorspellingen zijn het weer droog en de wind zou zwak zijn. Dat komt goed uit omdat we morgen de Lindis Pass over mogen van 970 meter en die bereiken naar 26 km en hebben dan 540 meters geklommen op 10 kilometer. Op de route is er een kampeermogelijkheid op 63 kilometer. Als we verder gaan komen moeten we naar Cromwell rijden en zouden dan 110 km afgelegd hebben. De optie 63 km houden we voorlopig aan. Na Cromwell gaan we de Otago Central Rail Trail volgen in 4 dagen. De weersvoorspellingen zijn op die dagen niet zo best maar we zien op dat moment wel. Het volgende verhaal zal wat langer op zich laten wachten vermoedelijk dat we dan in Dunedin zitten. Moet wel want de 9de moeten we onze dochter Natalie kunnen bellen en dat is op de trail niet altijd mogelijk. Inge was de 1ste jarig en hebben op de gangtrappen van de Hostel kunnen bereiken met wisselende sterkte van de zender bij de Mount Cook. Gelukkig !! Tot het volgende schrijven. En leuke reacties trouwens we kijken er na uit, bedankt !