Nagelschaartje

Van Jaguey Grande naar Varadero was het 86 km. Het was een vrij vlakke en goede weg en van verkeersdrukte is absoluut geen sprake. Ja net voor en na de steden neemt de drukte toe.
We hadden 5:00 uur lang gefietst met een gemiddelde hoge snelheid van 17 km. Wij hebben onderweg ontzettend veel citrusplantages gezien. Ook de suikerrietplantage waren hier talrijk aanwezig. Onderweg hebben we nog verse sinasappelsap gedronken. In Cardanas zijn we gestopt om een pizzaatje te nuttigen. Tijdens het nuttigen kwamen er 4 dames, op leeftijd,op een wielrenfiets aan. Bleken Canadezen te zijn die in een hotel zaten in Varadero. De casa die wij door gekregen hadden zit in het noordelijkse puntje van het dorp. Daarna beginnen de er de ontiegelijke grote en vele hotels. We hadden een beneden appartement ter beschikking voor 35 CUC en dat was voor daar niet veel en we zaten nog geen 50 meter van het strand af. We vonden dat het niet beter kon qua ligging. Er zijn in Valadero 10 tallen allerlei winkels, uiteraard ontbreken er de souvenirwinkels ook niet. Wij zijn de volgende dag gebleven en hebben een fietstocht gemaakt naar het uiterste puntje Punta de Morlas. Op de terugweg zijn we naar een oerbos geweest en hebben daar een wandeling, Muslims Trail, gedaan. Rustig aan zijn we teruggereden nar de casa en hebben daarna nog een strandwandeling gedaan. Na een korte avondwandeling hebben we nog wat zitten puzzelen. De gastvrouw maakten ons er op attent dat er een muziekuitvoering in de buurt werd gegeven. Helaas de binnenkant van de oogleden wonnen het en we zijn dus niet om 23:00 uur naar die tent gegaan. De volgende dag rustig alles ingepakt en gegeten. We wilden naar Matanzas en dat was maar 40 km hier vandaan. We zijn dan ook rustig via de kustweg naar Matanzas gereden. Een goede weg en met de wind in de rug wil dat wel lukken. De casa in Mantazas zag er prachtig uit en was aanbevolen door Global Cyclist. Helaas er was een tourist die darmproblemen heeft gekregen en die hield onze kamer bezet. Een bevriende collega kwam ons ophalen en bracht ons naar haar casa verder de straat in. We waren tevreden met de aangeboden oplossing. Direct na het installeren van onze spullen zin we weer op de fiets gesprongen om naar een grot te gaan. Onze GPS heeft ons daar naar toe geleid. We hadden wel moeite om het precies op kaart te zien waar de grot nu precies lag. Met behulp van onze gastvrouw hebben we het gevonden. Later bij terugkomst zagen we kleine bordjes die absoluut niet functioneel waren. Dat hadden we zo nooit gevonden. Het was het fietstochtje wel waard. Weer 15 km op de teller erbij Een behoorlijke stalactiet was de attractie. We zagen bij de entree van de grot nog een ijskast staan met een bekende opdruk Bavaria. Hij was niet meer in gebruik. Na terugkomst bij de casa zijn we direct het dorp wezen verkennen, Niets bijzonders,maar we raken er aan gewend aan verveloze gebouwen, gebouwen met grote pilaren. Het vele ijzerwerk hekken,deuren en ramen. Voor morgen moeten we nog eens navragen of we de kustweg moeten nemen of de weg binnendoor. Wij hebben zelf de voorkeur door het binnenland, maar het moet wel kunnen. We hebben besloten na nagevraagd te hebben om de weg door het binnenland te rijden. Het is in het begin een goede weg en later kregen we en vrij slechte weg, (El Salton achtig). Maar daarvoor zou ik het niet laten want de omgeving is prachtig.Net voor je de grote CN weg bereikt bij Puerto Libre kan je in het dorpje nog inkopen doen. Even bijtanken!! Dan kom je na enkele km heel even op de drukkere CN kustweg. Wij zijn langs Playa Jibocoa gereden en daar op en vrij stuk strand ons middagmaal genuttigd. Even het strand opgelopen en vond daar en mooi stuk koraal. Helaas meenemen is verboden, dus heb het daar maar laten liggen. Toen we weer verder reden kwamen we weer bij de snelweg. passeerden wij een grote olie raffinaderij met jaknikkers in de omgeving. En met de zon en wind in de rug gaat het dan vrij snel op naar Guanabo. Bij de Casa aangekomen te zijn blijkt dat we elders geplaatst worden. Guanabo heeft niet zoveel Casa’s dus we hebben weinig keus. De Duitse mensen met kind die we al in Matanzas ontmoet hebben zouden ook naar dezelfde Casa gaan. En wat gebeurd er zij voegen zich later weer bij ons. Wij waren van plan om in een beroemd restaurant Pizza te gaan eten. Het Cuba boek van ANWB maakt er ook melding van. Helaas we hebben het niet gevonden. Het was behoorlijk ver weg al lopend niet te doen. Dan maar een andere pizzatent proberen. Niet zo lekker als enkele dagen geleden maar kon bij ons toch de goedkeuring wegdragen. We waren vrij laat terug bij de casa. Voordat we vertrekken maak ik meestal een foto van de casa met de eigenaren erop. Deze keer was de vrouw angstig en vroeg niet haar nummer van het huis te fotograferen. Hebben we maar geëerbiedigd. Geen foto van haar pand maar van haar collega in Guanabo. Omdat we ook een foto wilden maken waar Hemingway vrij veel vertoefden bij La Terraza zijn we via die plaats naar Havana gereden. Hemingway dronk hier zijn beroemde Mojito’s. We zijn komen aanrijden over het loopbruggetje bij de haven van het plaatsje Cojimar. De weg vervolgend, langs het Olympisch stadion, zijn we met de veerpont naar Oud Havana gevaren. Voordat het zover waren moesten we eerst nog door de douane bij de veerpont. Vreemde plaats daar vonden wij en Global Cyclist had ons al gewaarschuwd dat als wij niet wensten gecontroleerd te worden niet met het veerpont moesten gaan. Wat hadden wij nou bij ons wat niet mocht. De douane wist het wel, een nagelschaartje wat ze zelf nodig had. Hoe kom je er aan. Nou door fietsers met bagagetassen aan te houden en dan gericht op zoek te gaan naar het nagelschaartje. Bij mij was ze snel klaar. Ze verwachte niet dat ik een schaartje bij me heb. Dus de aanval daarop wordt nu verplaatst naar Nelleke’s toilettas. En wat vinden we daar het nagelschaartje. Wat nu? Formeel moet ze dat dan inpakken en doorgeven aan de baas van de veerboot. Deze geeft dan aan de overkant het schaartje aan de eigenaar terug. Helaas dat scenario had ze niet voor liggen. Nelleke een klein beetje heel pissig grist het schaartje weg en loopt er mee naar buiten om het in de rivier te gooien maar ziet dan enkele mensen zitten en geeft het dan aan hen. Jij krijgt mijn schaartje niet was het motto. Met een schaartje minder reden we de veerpont op. Blijkt dat er ooit en poging is geweest om via de veerpont een coupe te plegen, hebben wij de naweeën nog van. Voor een paar peso ben je aan de overkant . We reden na de overtocht naar de casa waar we in het begin geslapen hadden en waar onze fietsdozen zijn. Het welkom was alleraardigst. De volgende dag stond er 92 kilometer op de planning naar Las Terrazas. We waren redelijk vroeg vertrokken omdat we ook nog de stad uit moesten rijden. En we hadden niets gereserveerd (voor het eerst). Het ging toch voorspoedig. En even over de fietsen daar hoeven we ons niet druk om te maken die staan hun “mannetje” wel. Af en toe er wat lucht inblazen en de remmen wat bijstellen dat was het dan. Bij de eerste gelegenheid om te slapen hebben we aangeklopt, helaas geen plek. Ze verwees ons 1,5 km verder door. Ook daar nul op rekwest. Zo kwamen we bij de poort van het afgeschermde park. Ze informeerde of er nog paalwoningen. Cabanas, vrij waren in Banos del San Juan. En dat was zo, dus wij op naar de plek in het bos. Was nog 7 km rijden voor we er waren over een heuvelachtige weg. Slechts een wandelpad leiden naar de Cabanas. We kregen hulp van de “dorpsgek’ die wist wel dat wij zouden komen. Hij pakten alle 4 de tassen in een keer en waar nodig hielp hij ook nog met de fietsen. maar we waren er. En het bleek dat er ook een restaurant aanwezig was tot 18:00 uur open. Wat wil je nog meer. De dagjes mensen gingen vrij vroeg naar huis en het was vrij snel stil in het bos. We hebben heerlijk geslapen. We waren vrij vroeg wakker en zijn zonder te ontbijten naar de weg teruggekeerd. Bij het dorp zagen dat de snackbar al open was en dat we er belegde broodjes konden kopen. Drinken was er ook te koop. Konden we mooi onze drinkvoorraad aanvullen. Met een volle mag stapten wij weer op onze fiets om naar San Diego de los Banos te rijden. We hadden voor genomen om via een bergweg naar de plaats toe te rijden. Halverwege was er nog de mogelijkheid om uit het gebergte te rijden. Bij de kruising aan gekomen staat er op een groot bord dat we moeten opletten voor aardverschuivingen, “Atencion via en derrumbe”,en een bord verboden in te rijden. Het staat er wat ongelukkig zodat we dat over het hoofd gezien hebben. We waren blij dat we snel uitzicht waren. Maar weer een heel mooie omgeving en ook nog eens een prima weg. We kwamen twee jonge kinderen tegen die op weg waren om iemand een cadeautje te overhandigen. We hebben onderweg ergens huisjes zien staan. Ook werd er rijst gedroogd op de rijweg. Maar aangezien er geen verkeer komt moet dit geen probleem zijn. We hebben besloten om ook de tweede bergweg te nemen. We kregen in het begin het direct voor de kiezen en het stijgingspercentage van 20 % zou me niet verbazen. Gelukkig was het van korte duur. Zo hebben we er enkele gehad maar wederom prachtig om boven op de berg te rijden en zo een ver uitzicht te hebben. Zou het sportieve mensen het in ieder geval aan bevelen. We hebben 1470 klimmeters gehad deze rit en 6,5 uur gefietst met en snelheid van 13 kilometer per uur. Totaal waren we 9 uur onderweg. Want we hebben in Niceto Perez heerlijke koude limonade gedronken. We hebben even onze schade ingehaald omdat we onderweg ontzettend veel gedronken hadden en op laatst geen druppel meer hadden. Dan weet je het wel te waarderen dat je aan de bar in het gemeenschapshuis drinken kan krijgen. Vanaf die plaats zijn we uit de bergen gereden steeds dalend. De weg was slecht bij het dorp maar werd gauw beter tot goed. In San Diego zochten we naar de tandarts die een casa particolare heeft. Helaas hij heeft het niet gered. Er was geen plaats heet het dan. In de enigste overgebleven Casa horen wij dan via via het verhaal over de tandarts. De casa zag er goed uit en de service was uitstekend. De hoofd van de school kwam trots de fiets van zijn vrouw tonen een Koga Myiata.travelair lady. Was geschonken heb ik begrepen. Hij heeft ons ook nog rondgeleid in zijn privé bibliotheek. Later zijn we met hem naar het hotel in het dorp gelopen en daar hebben we genoten van een lekker ijsje. Ze waren goed commercieel bezig en hadden 100 % op de normale verkoopprijs gezet. De volgende dag hebben we een masseur laten komen die ons voor 8 CUC per persoon ons heerlijk heeft gemasseerd. De rustdag heeft ons goed gedaan. Ons volgende doel was Vinales. Ook binnendoor. Onze gastheer zei dat we een weg konden rijden die er niet opstaat. Oké we kunnen zien we hebben nog meer mogelijkheden.