Vinales naar Isabel Rubio

We hebben de mooiste tocht achter de rug die we in Cuba gereden hebben. We vertrokken met een raar gevoel dat er meer aan de hand was dan dat wij dachten. ’s Avonds en ’s nachts nog bezoek ontvangen. Een Argentijns echtpaar met klein kind was ’s middags opgehaald en werd ’s avonds laat weer gebracht. Er werd veel gesmoesd en dat hoefden voor ons niet want we verstaan er toch geen klap van. De mensen waren vriendelijk en wilde best op de foto maar toch er speelde wat. Niet onze zaak maar je voelt toch iets. We zaten nog geen kilometer op de fiets toen we al begonnen te genieten. Strak nieuw asfalt en we wisten al dat het een “aflopende” zaak was. Toen we de GPS aan het eind van de rit raadpleegden konden we het goed zien. En natuurlijk de wind in de rug omdat we goed konden profiteren van de noordoosten wind. In de grote stad Guane nog genoten van een tuKola. Zouden hier geen casa’s zijn ligt wel in de route ? We zijn er niet op zoek naar gegaan. We hadden het Motel in Isabel Rubio al besproken. Onderweg echt genoten van de omgeving. Nog even de neiging gehad om naar een grot te gaan maar we hebben daar toch van af gezien. We hebben besloten door te rijden. We kregen er geen “tabak” van, van deze rit. We hebben echt een privé excursie georganiseerd en kregen een demo hoe tabak werd geplukt en opgeslagen. De reuk hadden we kilometers lang op kunnen snuiven. Wel vergeten een filmpje te maken. Aardig wat foto’s geschoten van de omgeving. Deze weg raad we eenieder aan. Het asfalt wordt later wel slechter maar is niet slechter dan de gemiddelde weg. We kijken met genoegen naar deze dag terug. Het Motel lag aan de rand van het dorp aan de weg waar we binnenreden. Het ontvangst was hartelijk en de kamer zag er goed uit. We kregen een goed diner voor geschoteld al was het een uur te vroeg. ’s Morgens werd dezelfde fout gemaakt en stond ze was boos om 6:00 uur i.p.v. 7:00 uur op de deur te kloppen. De eerste werkelijke communicatie- storing. Als dit alles is valt het wel mee.